Ne zor yazarak anlatmak,sustuklarını...

Ceketimi yağmurlara astığımdan beri....

Artık şehirden kaçma zamanıdır......

SARI

Bir ara sokakta öldüm… 

Dün 

Öylece yani. 

Birdenbire 

Boşluğa düşer gibi, sarı bir sessizliğin içinde 

Granit duvarlı binanın anlamsızlığına, 

Şehrin boşu boşunalığına içerlerken 

Bırakmışım son nefesimi kaldırıma 

Bitmiş, 

Öylesine yani. 

Birdenbire 

Yan binadaki otel odasından izliyordu oğlan 

Yüz ifadesini göremesem de 

Anlamış mıydı acaba öylece oturmadığımı? 

O sokakta bitti her şey 

Öğleden sonralarını bir bardak sütle geçiştiren 

Apartman sakinlerini düşlerken 

Sıkıntıdan 

Ölmüşüm… 

Dün 

Arka odada ütü yapıp 

Buharını burnuna çeken kadını, 

Mutfağında her öğün için soğan doğrayıp 

Gözyaşını kabuklara saklayan Madam Mari’yi 

Kocasıyla artık sevişemediği için, 

Kapı komşusu gar sabunu satan adamı düşleyen Servi’yi 

Düşündükçe 

Ölüvermişim… 

Dün 

Böylece bitmiş yani, 

Birdenbire 

Sıkılıvermişim derinden zahir. 

Tutunca da nefesimi 

Portakal kabuklarıyla çay demini döktükleri çöpe 

İki kedi de bulanınca 

Kaldıramamış nefsim demlenmiş portakal kedilerini 

Balkabağı mevsimi bile değilken 

Dönüşüvermiş her şey baldan kabağa 

Ve saat henüz 12’yi vuramamışken 

Kalkmış otobüsler durmamaya 

Mecal mi bulamamışım, yere döktükleri bala mı basmışım 

Hatırlamam ama 

Öylece kalakalmışım, kalkamamışım. 

Şehrin insanı haberdar değil mi bu öldüresiye sıkıntıdan? 

Vagonlar boş, birkaçı kiremit taşıyor topraktan 

Kayıklar da serseri misinalar 

Otobüsler kimseyi almadan durup durup geçiyorlar duraktan 

Arabalar yürüme mesafelerini öldürüyor her gün, her öğle, her gece 

Bisikletleri balkonlarında unutanlar 

Her an yağmur yağsın diye dua ediyor 

Üç öğün yemek yiyip, dört öğün uyuyorlar 

Buna rağmen erken uyanıp, geç yatıyorlar. 

Aynı kuru kahveciden gün aşırı -iş olsun diye 

Yüzer gram kahve alıp evde, iş olsun diye öğütüyorlar 

Ve bir gün bile sormuyorlar öğütülmüşünü 

Kimse sormuyor iş olsun diye yapılan iş, iş midir diye? 

Bunlar olurken ölmüşüm o ara sokakta 

Balkondaki beyaz brandalar rüzgarla sökülürken 

Sökülüvermişim 

Şişip patlayan bir eteğin dikişi gibi 

Sıkıntı işte 

Ya da ölmek yerine 

İki adım yol yürüyeydim de 

Konuşuverse miydim şu gelin çiçeğiyle. 

Gitmek yerine?

Jehan BARBUR

Bâzen hiç tanımadığın,ama seni çok iyi anlıycağını düşündüğün biriyle dertleşmek istiyor insan...Sonra...geçiyor.

Ne yapardım

Öylece dururken,

bakmayışından onlarca anlam çıkaran

ben.

Kafanı kaldırıp bakacak olsan!
..................................
Düşünüyorumda...

Ellerimi koyucak bir yer arardım.

Arkadaki bi objeye bakıyormuş gibi yapardım.

Hiç gereksiz birine telefon açardım.

Suratım kızarır kaçardım.

..........................

......................

............................................

.....................................

.......................

Düşünmesem daha iyi.

Gözlerinin içine bakıp,tebessüm etmek

Aklıma gelmiycek...

Tomris Uyar

Aşk:Mânâsız bir aşk dünyanın en güzel şeyidir, ama sevdiğin için şarkı söylemezsin, şiir yazmazsın, roman yazmazsın. Sorarlar hep, sizin için yazılmış bir şiir var mı? Var. Edip’in var, Turgut’un var, Cemal’in var. Ama bu onların aşkı düşünmelerini gösterir, beni düşünmelerini göstermez. İnsanların aşkı düşünüşleri vardır ve o düşünce bazen bir objeye rastlar. O karşılaşmayla içgüdü olarak başka türlü görünür, ama içeride aşk aynı aşktır. Bu yüzden saçma aşkının da başımın üzerinde yeri var.

Burjuvazi: Türkiye burjuvazisi üreten değil, tüketimi körükleyen bir burjuvazi. Müzik derseniz, akşamüstü bir araya gelip, eğlenip kadın poposu seyrettikleri bir müzik. Şarkılar sevgilisizlik, terkedilme, aşk üzerine, ama aşktan anladıkları da zırva.

Hata: Yaşam hatasızlığa dayalı olamaz. Bazen hatalar büyük keyifler bırakabilir. İnsan Hakları Bildirgesi’ne girmesi gereken bir madde bu. İnsan saçmalayabilmeli, hata yapmalı. Yapılmazsa da hayat bir şeye benzemez. Hele ilişkilerde.

Lâzım: Önce neşe lâzım, bir de iyi dans etmeniz lâzım.

Şiir: Şiir tamamen matematiktir. Turgut Uyar da öyle derdi. O da matematik çok severdi. Matematik çok yanlış öğretiliyor insanlara. “İki kere iki dört eder”i ezberleyerek başlarsınız. Niye dört ettiği üzerine düşünülmez, öğretilmez. Sanatsal iyi bir şey yapıyorsanız, içinde matematiğe benzer bir kurgu olması gerekir.

Kaynak:http://birdirbir.org/tomris-uyar-70-yasinda/

Az eşya,az insan ve çay...

                               Sevmek çaydır,kavuşmak şeker.
                               -"Kaç şeker"? diye sormasan!

Sonunda..

Fotoğraftaki matador Alvora Munera kariyerine son vermeden önceki son karesi.

Öyle ki; yarışın son mücadelesinde gücünü yitiren Alvora yıkılır. Boğanın ona yaklaştığını görünce korkulu sonun yaklaştığını hissetti. Lakin boğa ona hiç bir şey yapmadı. Yarıştan sonra matador açıklamasında şöyle diyor: “Boğa gözümün içine bakarak bağırdı, böyle sadece bağırdı. Sırtına oklar batırdığım hayvan bana zarar vermedi, istese beni orada öldürebilirdi fakat sadece gözlerime bakıp bağırdı. Her hayvanda olduğu gibi onun gözlerinde de masumluk vardı. Yüreğimde adaletin hıçkırarak ağladığını işittim. Belki de bağışlanırdım, lakin itiraf edemedim.

”Kendimi dünyanın en vahşi mahluğu gibi hissediyordum.”

Gönlünün duvarlarına çentikler atarım ben...Gelmediğin gün kadar sayar,geldiklerini saklarım.. T.Tuğba.Baş

Bâzen,"Mutluluktan uçuyorum."diyenler olur.

Yağmur günü….

€ski bir plak çalsa en cızırtılı olanından.

Bilindik tüm kafiyeleri unutsam.Hizaya getirilmiş tüm kelimeleri…

Basma etekli kadınlar kalsa,kapı eşiklerinde dilleşen.

Toprak yüzlü adamlar.
 birde,

Samimiyet erezyon bölgesinden uzaklaşsa,can kayıpları olmasa.

VE

BEN!

Bir bebeğin ilk sözcüğü duruluğunda,

Yağmur olsam!

Sadece sana yağsam.

Bu ölmezden gelişler son bulsa.

casswa

Kırılış

yağmurun saklandığı yerde bırakmıştım en son

kahve telvelerinden kader kısmet kılıklı umutları.

—her an ölebilirsin— dedi doktor

karalama defterine ölümü yazdı

birkaç acı düşürücü.

gözkapaklarını sardığın yaralarımdan önce

usul kırmızı süzüldü beyazdan

ölümsüz biten yolculuklar yaşadım

sahte böcekleri ağustosun

ağır gelmedi ben’liğim kadar.

gidiş tarihimin rötarından sorumlu bahar

bir buğday atası gibi yorulduk

değirilenler adına değirmene karşı

anlamadılar.

aşı tatilinde bir orman

rüyaya düşüyordu ağaçlarına konan kuşlar.

aşk bu;

okurken başta

yaşarken sonda vurgusu.

bir hayatı raylarına oturtacaksın daha

yolumuzun

sonu.

Özge DİRİK

GERÇEĞİN

YAKINLIĞINI,

MÂNÂNIN UZAKLIĞINDA

BOĞAN HAYAT.

SENİ

GİDEN YENDİDE,

KALANMI KAYBETTİ

BİLEMEDİM

CASSWA